Toen onze vorige malthezer spijtig genoeg overleden was, was het zo een leegte in huis. Je bent zo gewend aan thuiskomen en je diertje die je dan fijn begroet. We wisten al snel dat we een nieuwe hond zouden kopen maar hadden wel de tijd genomen om ons vorig verlies te verwerken.
Toen ik op een vrijdagavond stond te wachten op mijn vriend die van zijn werk kwam stuurde mijn moeder dat ik mocht gaan nadenken over een naam. Ik was in de zevende hemel! Eindelijk een nieuw hondje, want het wachten werd me te lang. Bij thuiskomst kwam ik zeer voorzichtig het huis binnen uit schrik over het hondje te lopen. Tot mijn verbazing was er geen pup te bespeuren. Kleine Milow was nog te jong om bij ons te komen wonen en moest nog wat onder moeders hoede blijven.
Een kleine maand later kwam ik thuis van een weekendje bij manlief en tot grote verrassing lag er een groen hondenmandje naast de verwarming met daar in een wit, pluizig, klein lief bolletje. Hij was er, Milow was eindelijk thuis!
Ondertussen is Milow al 5 maand oud geworden, hij lijkt qua uiterlijk heel erg op onze vorige malthezer maar qua persoonlijkheid zijn het twee tegenovergestelden. Milow is zo een "broekschijterke". Hij is bang van alles en iedereen. Ook luistert hij nog niet zo goed naar zijn naam. Vaak staat hij te springen om bij jou in de zetel te mogen liggen maar als je hem dan wil oppakken loopt hij terug weg. Hij heeft echt een vreemde manier van omgaan.
Toch ben ik nog steeds heel blij met onze kleine Milow. Het is een zalig gevoel om 's avonds in de zetel te liggen met dat kleine witte pluisje op de borst.
